Ik had me niet gerealiseerd dat ik babyvoeding in puree kon kopen. Komende uit een land waar gewoonlijk biologisch geteelde groenten worden gebruikt, dacht ik altijd dat babyvoeding het resultaat was van het verzamelen van koeienmest. Ik bestelde terecht hemdjes van koeienmest in een klein blikje, en er zit inderdaad een minieme hoeveelheid mest in de hemdjes, mogelijk een bijprodukt van dergelijke vroege inspanningen. De hemden waren veel te groot voor mijn kind, dus vroeg ik of ze in babyvoedingkleuren zouden worden gemaakt. Geen sprake van hemden of polymeer. Vervolgens verwees ik naar de website van de babyvoedingfabrikant die beweerde dat het polystyreen in de spenen van koeien en geiten kon worden gebruikt om babyflessen te maken. De spenen zouden afkomstig zijn van de achterpoten, en inderdaad lijken ze op de poten van een dier.
De algemene consensus is dat baby’s niet veel verschillen van een gevoede zuigeling; de tanden, de huid en de beenderen; en dat de kleur van de huid en de variabele grootte en vorm van de beenderen unieke aspecten zijn die baby’s onderscheiden van hun directe ouders. Theikleurige vlekken die in de meeste gevallen aanwezig zijn, blijven bij de huid en het haar, in plaats van bij het vlees en het vet van een zuigeling. En het hart van een baby klopt met een normale snelheid in vergelijking met dat van een volwassen dier, wat er in ieder geval aan herinnert dat dieren die op zichzelf leven verschillen van dieren die melk nodig hebben om te overleven.
De wens om dieren te fokken voor voedsel heeft geleid tot de productie van een gereguleerde keuken, bestaande uit voedingsmiddelen als melk, vlees, vetten, snoep, eieren, honing, enzovoort. Deze worden bewaard in speciale recipiënten die “esplanades” worden genoemd en die worden geopend en gesloten met behulp van sleutels. Het resultaat is dat vele soorten gerechten mogelijk zijn met dergelijke voedingsmiddelen en dat zij gewoonlijk noodzakelijk worden in verband met de noodzaak van ruimte in de maag en de ingewikkeldheid van het koken voor een baby.
Op de meeste eilanden, die van melk en eieren moeten worden voorzien, gebeurt het volgende:
1. De melk wordt opgehaald bij de koeien of bij andere dieren.
2. Vlees en ander dierlijk vlees worden bij de dieren verzameld.
3. De eieren worden verzameld bij de kippen, die ook dichtbij moeten worden gehouden.
4. Vlees gaat hoofdzakelijk naar het conservenprogramma, terwijl appelen, rijst en andere landbouwproducten naar het verwerkingsprogramma gaan.
5. Vis, die voor veel eilanden een zeer belangrijke bron van eiwitten is, wordt verwerkt in het plaatselijke verwerkingsbedrijf.
6. De gebakken produkten, waaronder allerlei soorten koekjes, gebak, taarten enz. worden gewoonlijk in de plaatselijke fabriek gemaakt.
illes sontinentes
Deze worden voornamelijk in de plaatselijke omgeving gemaakt.
Ailles sontinentes betekent letterlijk “zonnig land of met aardbeien begroeid land”, omdat de aardbeien meestal worden geteeld op grond die met aardbeien is begroeid.
Behalve naar land verwijst de uitdrukking ook naar andere zaken die onder dit onderwerp vallen. Het omvat dus de gebieden van zee en land, evenals andere natuurlijke hulpbronnen en faciliteiten zoals dammen, windmolenparken, suiker- en theeplantages.
Het land kent vele soorten organisaties die zich bezighouden met de aardbeienproductie. Daartoe behoren landbouworganisaties, regelgevende instanties, plukaardbeienboomgaarden, aardbeienverwerkende bedrijven, jams, chutney, en nog veel meer.
Biologische aardbeiensoep is een van de populairste lekkernijen op Barbados en in het Caribisch gebied. Deze verrukkelijke soep wordt gemaakt van zes eenvoudige ingrediënten. Deze ingrediënten worden gekookt en gepureerd. De andere ingrediënten zijn natuurlijke specerijen, zoals kaneel, kruidnagel, koriander en kardemom, en ook honing en kokos. Deze kan zowel warm als koud worden geserveerd. Biologische aardbeiensoep is ook verkrijgbaar. Dit soort soep is beroemd geworden in vele huishoudens over de hele wereld.
Lees meer: